Heee allemaal!
Weer bijna een week geleden dat ik iets heb geschreven voor jullie, en I’m so sorry for that! Ik zal maar beginnen met uitleggen hoe dit komt. Het is namelijk zo dat ik het de afgelopen week best wel moeilijk heb gehad. Moeilijk met de kinderen, met mijn taken hier in huis en eigenlijk gewoon moeilijk met het gezin. Ik wil niet een klaagblog hebben, maar ik denk dat als ik jullie alleen maar de leuke dingen vertel, het geen blog zou zijn maar een fantasieverhaal. Want het is hier niet altijd even leuk. En nou hoor ik jullie denken: Ze is er pas iets langer dan een week? Maar voor mij voelt het als een maand. Minstens een maand! Ik heb de laatste dagen erg vaak gedacht: ‘Waar ben ik aan begonnen?’ Het komt erop neer dat het meisje niet zo’n engeltje is als ze leek, mijn leven hier niet zo chill is als ik dacht en het niet zo makkelijk is om te wennen aan een nieuwe omgeving waar je niemand kent. Waar niets vertrouwd is. Ik heb het nogal moeilijk gehad met het gezin. Ik wil eigenlijk niet op de details ingaan, maar het komt erop neer dat de kinderen vaak erg moeilijk zijn om te ‘handelen’ en in vergelijking tot andere au pairs moet ik nogal veel werken. Andere meiden hier hebben me gezegd dat ik misschien beter van gezin kan veranderen, maar ik ben van plan om toch door de zure appel heen te bijten en het minimaal een maand hier vol te houden. Daarna kan ik altijd nog kijken of ik liever wil switchen!
Doordat ik het heel moeilijk heb gehad hier in huis (en ook vooral heel druk was) heb ik de laatste tijd niet op iedereens berichten en reacties kunnen reageren. Bij deze wil ik iedereen laten weten dat ik het super waardeer dat jullie zoveel belangstelling in mij tonen en het spijt me dat ik niet altijd reageer, mijn aandacht was eigenlijk ergens anders!
Oke dat was mijn klaagmuur, nu door naar de positieve tijden hier! Ik heb het namelijk buiten mijn gezin su-per-leuk! Ik heb al vrienden gemaakt en ben zelfs al met een groep meiden uitgeweest, wat heel anders maar ook super leuk is in zo’n grote stad! Er is hier zoveel te doen! We gingen op een pubcrawl. Dat betekend dat we met een groep meegingen en dan ga je zeg maar 4 pubs binnen en uiteindelijk een grote discotheek. (Die hebben wij geskipt want we waren nogal moe en anders moesten we nog 5 uur doorgaan tot onze volgende bus kwam). Maar het was een hele leuke avond! Ook heb ik voor het eerst tapas gegeten en ik lunch zo’n beetje elke dag met iemand anders hier. Vrijdag ben ik met een andere au pair naar een gigantisch winkelcentrum geweest in Majadahonda. Die dag heb ik heeerijke quality-shopping time gehad. Dat heb ik soms nodig. En omg. Ik heb hemel in een bekertje ontdekt dankzij haar. Het is verkrijgbaar in een winkel genaamd llao llao, en het is hemel. He-mel. (Oftewel frozen yoghurt met fruit en andere dip’s die je mag kiezen.) Ik heb al gekeken of het ook in nederland zit maar heeeeelaaaaaas mensen. Kom er hier maar een halen. Ook heb ik deze week de traumatische ervaring van mijn leven opgelopen: Ik was mijn identiteitskaart kwijt! En dat is eigenlijk het rotste om kwijt te raken in het buitenland. (op mijn telefoon na dan, mijn telefoon zou het einde van mijn leven betekenen) Ik kwam er zaterdag achter toen ik hem veilig in de kast wilde leggen: Hij was gewoon echt weg. Heel mijn kamer overhoop gehaald, heel het huis afgezocht voor uuuuren maar nergens te vinden. Vandaag besloot ik dus om maar alle winkels af te gaan waar ik in de buurt geweest was, in de hoop dat iemand hem teruggebracht had. Want wat kunnen ze nou met een identiteitskaart? Uiteindelijk stond ik in een telefoonwinkel en vroeg ik aan de beveiliger of ze er misschien een gevonden hadden. Hij nam mijn ov kaart aan (waar ook mijn naam en foto opstaat) en ging het navragen aan de andere beveiligers. EN JA HOOOR! Thank god had iemand hem op straat zien liggen en naar de winkel gebracht! Waarschijnlijk heeft iemand hem gejat (hij zat in een zijvakje van mijn tas) omdat ze dachten dat het een creditcard was! En ik ben nog altijd wel zoooo voorzichtig met dit soort dingen.
Buiten deze blunder begin ik eigenlijk steeds meer te wennen aan het stadsleven. Ik hoef niet meer te kijken of ik in de juiste bus of metro spring, ik loop de roltrappen af en sta niet meer bij elk gebouw 10 minuten verwondert te staren. Ik wordt een beetje ignorant voor de mooie dingen in de stad omdat ik ze elke dag zie en ik begin toeristontwijkend gedrag te vertonen. (Is wel logisch als je ergens snel moet zijn en er 10 aziatische mensen foto’s staan te maken van een stoeptegel) Ook spreek ik op de automatische piloot engels. Spaans lukt nog steeds niet zo, maar morgen gelukkig mijn eerste spaanse les. Ik heb dit al eerder gezegd maar ik vind het nog steeds: Madrid is zo geweldig. Ik kan gewoon ‘s ochtends heerlijk een uur bij de starbucks zitten, starend naar de mensen. Want dat is ook een hele evolutie: Ik doe veeeel meer alleen. Buiten het feit dat ik heel veel tijd doorbreng met andere mensen hier, vind ik het ook heerlijk om gewoon in mijn eentje een paar uur door de stad te slenteren of ergens in een café te gaan lunchen. Vandaag was mijn eerste lunch in mijn eentje en ik dacht dat het heel awkward zou zijn, maar het was eigenlijk heel rustig en fijn. Plus het is geen Deurne hier! Hier zit eigenlijk de helft gewoon in zijn eentje en het is heel normaal. In Deurne zou je niet in je eentje bij de hema moeten gaan zitten, dan wordt je als koos vriendloos gezien. Maar aangezien ik hier in mijn eentje gekomen ben, ben ik er suuuper trots op dat ik steeds meer dingen alleen durf te gaan doen!
Een andere OIM (Ontwikkeling In Madrid) is dat ik besloten heb om met kerst naar huis te komen. Iedereen waarmee ik spreek doet dit eigenlijk, en ik vind kerst te belangrijk om het te vieren in een vreemd land met vreemde mensen. Dus ik ben van plan om vanaf kerst tot na oud op nieuw met mijn familie en vrienden te zijn, en daarna weer terug naar Madrid te vertrekken. Ik heb dan 3 maanden hier doorgebracht en heb er goede hoop in dat ik na oud op nieuw weer vol vertrouwen verder ga met mijn au pair leven.
Zo, heb ik toch weer al mijn kracht bij elkaar gesprokkeld na deze drukke dag om jullie weer iets te laten weten! Hopelijk vinden jullie het nog steeds een beetje leuk om te lezen over hoe het hier gaat. (sorry voor de lengte Fenne, je zal er toch echt mee moeten leven deze keer. Als je dit punt uberhaupt bereikt tenminste.)
Ik zal zo snel mogelijk proberen om weer een berichtje te plaatsen, maar dat kan net zogoed morgen zijn als over 2 weken! Jullie zien het wel.
xxxxxxxxxx
Nika
Mijn locatie .