Holaa todo el mundo!

Ik wil beginnen vandaag met jullie te zeggen dat ik het echt heeel leuk vind om alle positieve reacties op mijn blog te horen van jullie! Had niet verwacht dat zoveel mensen hem zouden lezen, maar het is voor mij echt een leuke verrassing dat zoveel mensen me laten weten dat ze mijn verhalen leuk vinden! Ik heb misschien niet op iedereen gereageerd, maar wel alles gelezen en het is voor mij heel fijn om te zien dat jullie in Nederland toch nog af en toe aan mij denken.

Ik ben hier nu zondag 6 weken, maar het zouden net zo goed 6 maanden kunnen zijn. Het is raar hoe ver weg alles thuis lijkt nu! Kan me niet meer voorstellen dat ik naar het Peelland College ging en huiswerk had, en uitging in de Ocean. Alles is gewoon zo anders hier! En ik merk heel goed, dat ik eraan begin te wennen. Waar ik me eerst overal druk over maakte, dingen vergat en het moeilijk vond om met de kinderen om te gaan, heb ik nu mijn eigen systeempje ontwikkeld. In alles eigenlijk wel! Het doet me niets meer als de kinderen boos op me zijn, want ik weet nu dat ze naar mij moeten luisteren. Het maakt me niet meer uit als ze me even niet meer aardig vinden, of als ze me negeren. Want ik realiseer me nu heel goed dat het kinderen zijn, en dat ze me de ene minuut kunnen haten en de andere minuut de aardigste persoon op aarde vinden. En dit werkt zeker! De kinderen weten dat het mij niet boeit hoe ze tegen me doen, en dat ze me niet kunnen raken. Hoe hard ze ook schreeuwen of doen, uiteindelijk is het hun probleem. Want als ze dan een halfuur tegen me hebben lopen huilen en vervolgens aankomen met: Sorry nika… Dan zeg ik heel stug: ‘Nee, had je maar eerder over na moeten denken. Nu hoef ik jou even niet te spreken.’ En dat werkt echt! Eerst probeerde ik taktieken als: ‘het moet van je moeder… Ik bel je moeder zo op… Als je dit niet doet dan…’ Maar nu zeg ik simpelweg: ‘Dan luisteren jullie toch lekker niet! Denk je dat het mij wat uitmaakt? Nee hoor. Ga maar lekker je gang. Maar kom zo niet aan mij vragen iets voor je te doen want dan doe ik het lekker ook niet.’ Soms vind ik het heerlijk als ze niet luisteren want dan kan ik lekker terugkatten en komen ze daarna bij mij smeken of ik ze vergeef. Eerst lag ik er nachten om wakker als ze zo deden, nu boeit het me gewoon echt niet meer.

Maar nu het hier wat makkelijker gaat en ik echt begin te wennen aan alles, ervaar ik wel voor het eerst in mijn leven heimwee. Ik heb hier heel veel leuke nieuwe vrienden gemaakt, maar als ik met mijn vriendinnen van thuis praat of verhalen hoor van daar, denk ik toch wel: ‘kon ik ze maar even zien.’ Want dat mis ik echt, mijn vriendinnen thuis. En niet alleen mijn vriendinnen, maar ook mijn familie. Misschien is het voor jullie raar dat ik na 6 weken al heimwee heb, maar het is ergens ook wel logisch. Stel je maar eens voor dat je ergens bent waar NIETS op thuis lijkt. Waar NIEMAND die je kent is. Waar niets is zoals het was. Ik ben hier helemaal alleen gekomen, zonder iets of iemand wat vertrouwd is voor mij. Nu begint deze omgeving steeds meer vertrouwd te worden, maar ik kan niet met woorden uitleggen hoe rot het soms is om niet even met mama te kunnen gaan kletsen thuis of om een film te kijken met papa. Of ruzie te maken met mijn zusje om de stijltang, en mijn verhalen kwijt te kunnen aan iedereen tijdens het eten. Of om gewoon even, heeeeeeel even een knuffel te kunnen geven aan mijn vriendinnen. Het is gek dat het me nu zelfs fijn lijkt om ‘saai’ op de bank te zitten met papa mama en Thomas, Fenne en Bart en me te irriteren omdat ze door mijn film heen praten. Ik weet dat ik hiervoor gekozen heb, en ik weet ook dat het voor mij het beste is, maar ik zou stiekem echt willen dat ik mijn ouders, broertje en zusje en al mijn familie en vrienden in kon pakken en kon verhuizen naar Madrid. Of dat ik een privéjet had en op zondag voor een paar uurtjes naar huis kon. Maar dat is niet zo. Ik ben hier, en alles thuis gaat door. En zo zal het zijn tot ik besluit om terug te gaan. Wat ik voorlopig niet ga doen! Want ookal mis ik iedereen heel erg, ik heb het vaak ook heel erg leuk hier.

Zoals ik in mijn blog vertelde, heb ik doordeweeks een schema en ben ik in het weekend meestal vrij. De weekenden zijn echt top voor mij! Uitgaan in Madrid is zo geweldig, ik zou willen dat ik iedereen eens mee kon nemen! Hoe langer ik hier ben en hoe meer ik gewend raak aan Madrid, hoe verliefder ik wordt op deze stad. Ik weet niet of ik het al ooit verteld heb in een blog, maar ik woon zo’n 20 km van Madrid af dus ik moet altijd een halfuurtje met de bus. Dit is een van mijn favoriete gedeeltes van mijn dag, ik vind het echt lekker om gewoon een halfuurtje voor me uit te staren en muziek te luisteren. Maar als ik eenmaal uitstap in Madrid, dan heb ik echt zo’n gevoel in mijn hoofd van: ‘LOVINGLIFE LOVINGLIFE LOVINGLIFE’. Het is grappig hoe snel ik me thuis ben gaan voelen in een vreemde stad. Ik ben zo snel gewend aan het verkeer, de mensen (Heb nog nooit zoveel gestoorde mensen bij elkaar gezien. Echt waar. En dan bedoel ik vooral in de avond. Je kan hier binnen 10 minuten zo’n 3 mensen aan hun elleboog zien likken, een hippie op een paaltje zien staan zingen en betast worden door een zwerver zonder broek.) en eigenlijk ook wel aan het omgaan met mensen die je helemaal niet kent. Als we hier een avond uitgaan, en we beginnen met z’n 2e, dan is de kans groot dat we op het einde van de avond met een groep van 15 mensen zijn. Het is zo makkelijk om contacten te leggen hier, en vreemd genoeg heel vertrouwd te raken met mensen die je helemaal niet kent. En dat is een van de dingen die ik zo geweldig vind aan Madrid: Madrid is heel openminded. Wil je in je eentje in de fontein springen en halleluja zingen? Prima, niemand gaat je erom aankijken. Vind je het prettig om stoepkrijt te verkopen? Miljonair zal je niet worden maar veel succes. Paars haar met groene stippen? Kan gewoon. Het is misschien in Deurne onvoorstelbaar, maar hier boeit het mensen gewoon niet wat je doet. En dat is iets wat ik zelf altijd heel belangrijk gevonden heb: iedereen kan gewoon zijn wie die wil zijn en doen wat die wil doen. Niemand bemoeit zich ermee. De eerste week was ik zelf heel veel aan het staren naar mensen, want in Deurne heb je geen dragqueens en in Deurne begint er niemand ineens naar je te blaffen als je voorbij loopt. (Yes, that happened. Ik liep over het drukste plein van Madrid toen er ineens een man van in de 70 doodhard begon te blaffen en grommen naar me.) Maar nu ik hier een een tijdje ben, kijk ik niet meer van veel dingen op. Want zoals wij hier altijd zeggen; ‘Yup, madrid…’

OJA! Ik wou ook nog heel graag mededelen; (wel een beetje laat maar dat boeit me niet) IK HEB VOOR HET EERST IN MIJN LEVEN HALLOWEEN GEVIERD. En madrid met halloween…
Mijn Halloween was echt leuk. De voorbereidingen in mijn gezin begonnen al zo’n week van tevoren toen het nepbloed en de maskers tevoorschijn werden getoverd en ik me zo’n 30 keer doodgeschrokken ben per dag. Het was nogal grappig voor ze namelijk om met hun verschillende maskers op in donkere hoekjes van het huis te gaan staan en mij te laten schrikken. Op een bepaald moment waren er zelfs kinderen in huis die ik niet kende om mij te laten schrikken, helemaal toppie. Het grappige gedeelte eindigde toen ze met zn 2e onder het bed gingen liggen en mijn enkel vastpakte toen ik Sergio’s bed op aan het maken was. Ben nog nooit in mijn leven zo geschrokken. Maar oke, donderdag voor Halloween heb ik ze geholpen met bloed uitsmeren over oude t-shirts en heb ik het huis versierd met ze. We hebben overal spinnenwebben opgehangen en met nepbloed ‘keep out’ op de deur geschreven. Het huis zag er echt eng uit! Toen ben ik ook maar voor een halloweenkostuum gaan shoppen want het is echt een groot ding hier. Maar helaas is het au pairs leven geen rijkeluisleven en dus hebben we het bij kattenoren en snorharen gehouden. (Dit vonden Sergio en Natalia echt te belachelijk voor woorden. Je had ze moeten horen: ‘Why are you dressed like that? It’s not even scary. No blood. Not scary. You are not scary at all. It’s stupid.’ Maar oke, ik zag het niet zo zitten om onder het nepbloed en met een witte pruik op te gaan stappen in Madrid. Toen het eindelijk écht halloween was, ben ik eerst ’s avonds gaan ‘trick or treaten’ of zoals ze het in het spaans zeggen: TRUCO O TRATO! Ik ging mee met de kinderen en hun kleine neefje van 2, en we zijn langs de deuren gegaan om snoep op te halen. Ofja, zij gingen langs de deuren en ik hield hun snoep vast. En later hun pruiken. En hun tassen. Sjalen. Jassen. Het komt eropneer dat ik uiteindelijk meer aan het sjouwen was dan dat ik ook echt meekreeg van halloween. Ik werd overal naartoe meegetrokken en moest steeds het neefje troosten die om elk masker begon te huilen en achter mijn benen kroop. Het kleine neefje was verkleed als pompoen. SCHATTIGSTE KOSTUUM OOIT: Een groot rond oranje pompoenpak met op zijn hoofd een hoedje met daarop het steeltje. En dan moest die steeds rennen om iedereen bij te houden, ik heb echt gelachen. Na het trick or treaten ben ik gaan stappen met vrienden in Madrid. Ik en een van mijn vriendinnen waren precies hetzelfde gekleed, maar we gingen met een groep studenten mee die echt allemaal supergaaf verkleed waren. Zombie’s, poppen en zelfs frankensteins. Echt stom, want wij waren heel awkward omdat we als enige in de metro verkleed waren, maar toen we uitstapten was echt heel madrid een chaos. Want mensen, Madrid met halloween is gewoon simpelweg gestoord. Er rende bijvoorbeeld een compleet mario race-spel overstraat, incusief geluiden. Waar normaal in Madrid al bijna alles normaal is, gaan met Halloween echt alle remmen los. Heb nog nooit zoiets chaotisch gezien! Uiteindelijk eindigde we onze avond in een dragqueen wedstrijd in een discotheek, vraag me niet hoe. Maar mijn eerste Halloween is iets wat ik echt nooit zal vergeten!

Zo, dat was mijn blog weer voor vandaag. Hij is alweer een beetje anders omdat ik niet zoveel over gebeurtenissen geschreven heb, maar dat komt ook doordat ik deze week vooral thuis heb gezeten met een zieke Sergio. (Don’t worry, het is geen ebola.)

Ik ga zo snel mogelijk weer iets aan jullie schrijven, nogmaals bedankt voor alle leuke reacties!
Liefs & groetjes van mij!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx